سراغ جعبه‌ی ماشین ظرفشویی‌ای که تازه خریدی می‌روی و دنبال کاتالوگ

و دفترچه‌ی راهنمای استفاده از آن می‌گردی. می‌خواهی ببینی کدام دکمه
 دستگاه را روشن می‌کند؛ پودر ظرفشویی را کجا و چه مقدار بریزی؛
چقدر وقت نیاز است تا دستگاه روشن باشد؛ کدام دکمه دستگاه را از کار می‌اندازد و…

اگر همه‌ی این‌ها را به‌دقت رعایت کنی می‌توانی انتظار داشته باشی
که دستگاه عمر مفید خود را داشته باشد و شما مدام مجبور نباشید دنبال تعمیرکار بگردید.

این یک امر طبیعی در زندگی روزمره‌ی همه‌ی ماست
و همه‌مان قبول داریم که برای هر چیز و هر کاری،
 از لوازم خانگی گرفته تا حتی در مورد درمان بیماری انسان

باید به دنبال متخصصش برویم، اما نمی‌دانم چرا پای «انسان» که به‌میان می‌آید،
یادمان می‌رود که با این همه پیچیدگی‌‌های جسمی و روحی‌اش
 باید به کاتالوگ انسان، که همان قرآن است، مراجعه کنیم
 و ببینیم خالق آن چه توصیه‌‌هایی برای سالم نگه داشتن این موجودِ دو پا کرده است.

خدایی که وقتی انسان را آفرید در کاتالوگ همراهش نوشت:

«قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِم”(۱)
و این توصیه‌ای برای سلامت روح انسان است.
 این روز‌ها محققان در این حوزه معتقدند:
«۸۷ درصد پیام‌‌ها تنها از طریق بینایی به مغز می‌رسد
و مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد» (۲) و اگر ما هوای این بینایی
را نداشته باشیم و چشممان را به هر چیزی بیندازیم،
این ۸۷ درصد معلوم نیست چه بر سر زندگی ما بیاورد.

در احادیث و روایات هم این هشدار به ما داده شده است:

«بسا یک نگاه که حسرت و غصه‌ی طولانی در پی خواهد داشت». (۳)