الگوهای رفتاری حضرت علی (ع)
عاقبت ترک بسم الله
عبدالله بن یحیی وارد مجلس امیرالمؤمنان علی(ع) شد و در برابر او تختی بود، حضرت دستور داد که روی آن بنشیند، ناگهان تخت واژگون شد و او به زمین افتاد و سرش شکست و خون جاری شد.
امیرالمؤمنان علی(ع) دستور داد آب آوردند و خون را شستند، سپس فرمود: نزدیک بیا دست مبارک را بر آن گذاشت نخست احساس درد شدیدی کرد، و بعد شفا یافت! سپس فرمود: «شکر خدایی را که گناهان شیعیان ما را در دنیا با حوادث ناگواری که بر آنها پیش می آید می شوید و پاک می کند»!
«عبدالله» عرض کرد: ای امیرمؤمنان! مرا آگاه کردید، اگر بفرمایید من چه گناهی مرتکب شده ام که این حادثه ناگوار برایم پیش آمد تا دیگر تکرار نکنم خوش وقت می شوم.
فرمود: هنگامی که نشستی «بسم الله الرحمن الرحیم» نگفتی؛ مگر نمی دانی رسول خدا(ص) از ذات پاک پروردگار برای من چنین نقل فرمود: «هر کار با اهمیتی بسم الله در آن گفته نشود، نافرجام و بی عاقبت است.»
عبدالله گفت: فدایت شوم من بعد از این هرگز آن را ترک نمی کنم.
امام فرمود:«در این صورت بهره مند و سعادتمند خواهی شد.»
بحارالانوار،ج73،ص 305
تنظیم:سرکار خانم خادمی